فهرست مطالب
هر عکاس پیشرفته و حرفه‌ای امروز قطعا به یادگیری نحوه استفاده از نوردهی در عکاسی نیاز دارد. زمانی که برای اولین بار شروع به گرفتن عکس می‌کنید، ممکن است با دکمه‌های بی‌شمار و گزینه‌های منو در دوربین شما اشتباه گرفته شود. عکاسان حرفه ای در انجام عکاسی صنعتی نیز به نوردهی در عکاسی توجه خاصی دارند. باید توجه کرد که اگر نوردهی خوب باشد تصاویر محصولات در طراحی کاتالوگ نیز عالی خواهد شد.
با این حال، هیچ توجیهی برای استفاده از یک نوردهی بد در دوربین وجود ندارد. با درک این که چطور یک تصویر را به درستی نوردهی کنید، قادر خواهید بود عکس‌هایی از روشنایی ایده‌آل، از جمله سطوح بالای جزئیات در هر دو سایه‌ها و هم در حوزه‌های برجسته ثبت کنید. این مقاله نوردهی را با جزئیات توضیح می‌دهد، و همچنین به شما کمک می‌کند تا سه تنظیمات دوربین مهم همه را درک کنید: سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو.
نوردهی در دوربین چیست؟
در عکاسی، نوردهی مقدار نوری است که به سنسور دوربین شما می‌رسد. این بخش مهمی از این است که تصاویر شما چطور ظاهر می‌شوند.
تنها دو تنظیمات دوربین وجود دارند که بر “نوردهی در عکاسی” واقعی یک تصویر تاثیر می‌گذارند: سرعت شاتر و دیافراگم. تنظیمات سوم، ایزو دوربین نیز بر روشنایی عکس‌های شما تاثیر می‌گذارد، و به همان اندازه مهم است که بتوانید درک کنید. هم چنین می‌توانید با ویرایش آن در نرم‌افزار پس پردازش مانند فتوشاپ روی کامپیوترتان، یک عکس روشن و یا تیره کنید.
سرعت شاتر
با یک کار خوب شروع می‌کنیم. سرعت شاتر به طور خاص دشوار نیست؛ تنها مقدار زمانی است که دوربین شما برای گرفتن عکس صرف می‌کند. این می‌تواند ۱۰۰ / ۱ ثانیه یا ۱۰ / ۱ ثانیه یا سه ثانیه یا پنج دقیقه باشد. برخی از مردم دوربین‌های سفارشی می‌سازند که چند دقیقه طول می‌کشد تا یک عکس را ثبت کنند.
دیافراگم
دیافراگم بسیار شبیه به “شاگرد” لنز دوربین شماست. درست مانند مردمک چشم، آن می‌تواند باز یا کوچک شود تا مقدار نوری که از آن عبور می‌کند را تغییر دهد. این چیزی است که پره‌های دیافراگم به یک لنز معمولی نگاه می‌کنند.
دیافراگم و نوردهی
هرچه دیافراگم شما بزرگ‌تر باشد، عکس شما روشن‌تر است – نور بیشتری که شما ثبت می‌کنید. دوباره، دانش آموزان شما هم درست مثل این کار می‌کنند؛ آن‌ها باز یا بسته می‌شوند تا به مقادیر مختلف نور اجازه دهند. بنابراین، زمانی که سعی دارید یک عکس را به درستی نوردهی کنید، مهم است که به تنظیمات دیافراگم خود توجه کنید.
یک دیافراگم بزرگ به نور بیشتری اجازه می‌دهد. دیافراگم مثل f /1.4 و f /2 عملا اجازه می‌دهند شما در تاریکی ببینید. در طرف دیگر، یک دیافراگم کوچک مانند f /16 (با نزدیک به تیغه بسته)اجازه می‌دهد تا فاصله بسیار کمتری داشته باشد. اگر سعی کنید از کهکشان راه شیری در f /16 عکس بگیرید، تصویر نهایی شما اساسا سیاه خواهد بود.
دیافراگم و عمق میدان
اثر مهم دیگر دیافراگم در عمق میدان است.
عمق میدان، میزان صحنه شماست، از جلو تا عقب، که شارپ به نظر می‌رسد. در یک عکس منظره، عمق میدان شما ممکن است بسیار بزرگ باشد و از پیش‌زمینه به افق کشیده شود. در یک عکس پرتره، عمق میدان شما ممکن است آنقدر نازک باشد که فقط چشم‌های سوژه شما شارپ باشند.
ایزو – بخشی از نوردهی
این نور عکس‌های شما را روشن می‌کند، اما بخشی از “نوردهی درخشان” شما نیست، زیرا بر مقدار نوری که به سنسور دوربین شما می‌رسد، تاثیر نمی‌گذارد (تعریف نوردهی). در عوض، بعد از اینکه سنسور شما در معرض نور قرار گرفته‌است، فقط یک عکس را در داخل دوربین روشن می‌کند.
هیچ نکته جهانی برای مرتب کردن نوردهی مناسب وجود ندارد. با این حال، بسیاری از مبتدیان هنوز هیچ اطلاعی ندارند که کجا شروع کنند. اگر این امر در مورد شما صادق باشد، شما بیش از یک توصیه کلی درباره سرعت شاتر، دیافراگم، و ایزو خواهید داشت؛ شما می‌خواهید نقاط شروع ویژه‌ای داشته باشید که به شما کمک می‌کند همه این دانش را به راحتی در عمل قرار دهید.